Warboel.

Het wereld ras Is decadent. Men knokt om de aarde en men kijkt niet op een cent. De vervuiling van de wereld neemt schrikbarend toe. Normen loos en a sociaal gooien we massaal alle afval om ons heen. We wijzen naar de ander en raken verwent. Geen begrip meer voor een ieder ook al is hij nog zo bekent. We schreeuwen keihard, “Wij zijn kampioen”, ook al laten we computers voor ons denken doen. Nee de mens raakt steeds verder los van God, in het scala van ik doe het zelf en ik leef alleen voor het genot. Maar er vreten termieten in je menselijke geest, totdat je een lege huls ben van wat je ooit bent geweest.

Er zijn altijd al egotrippers geweest, die niet verder denken kunnen dan hun eigen holle geest. Geïnspireerd door hun materialisme en hun zogenaamde faam willen ze dagelijks in het welvaartszonnetje staan . Het mag benoemd worden wat er in de mensen leeft, ook al lijkt het op verwijten en is het vaak niet beleeft. Het is een waarschuwing voor ons allen om zo niet te gaan. Doen we het wel, maken we de hele wereld naar de maan.

En ik weet dat ik misschien vrij cryptisch filosofeer. Meestal wijs ik dan de weg naar de levende Heer. Maar ook nu, terwijl de kritieken niet mals zullen zijn, zoek ik de uitkomst van al deze warboel in een prachtig en hoopvol refrein:

Want al wat leeft is door Gods handen geschapen. Zelfs de knapste professor kan geen leven namaken. Laat los jou consumerende en egoïstische gedrag. Kijk om je heen in deze wonderlijke wereld en geniet van alle Kleurenpracht. Er is hoop en herstel als je jezelf radicaal omkeert. Kies voor het Leven en de Levende Heer.