Generaties.
We zijn geboren in een wereld die allang niet meer bestaat. In een generatie die vol met Dogma’s en ongeschreven regels is gemaakt. We wisten niet beter dan dat respect voor de ander heilig was en dat de meester of de juf het gezag was van de klas. En als je het in je hoofd durfde te halen om daar tegenin te gaan dan kreeg je slaag en keek je wel uit voortaan.

Want er was regel en regelmaat in het leven. Aan allerlei buitensporigheid werd nauwelijks aandacht gegeven. We moesten bouwen aan de maatschappij die de oorlog had kapot gemaakt. Dus alle neuzen dezelfde kant op en vol gas voor de herstellende zaak.

Toen kwam de wereld in rep en roer, ging de jeugd op de barricade staan. Protest was in ook al wist je niet eens waarover het moest gaan. De leidende top noemde men een ouwe mannenzaak, nee het klopte totaal niet, er was iets niet in de haak. En als je het werkelijk ging vragen wist men het antwoord ook niet. Zo creëerde men een maatschappij zo lek als een vergiet.

Er was uiteindelijk geen regel of regelmaat meer in het land. Steeds meer berichten over geweld in de krant. Want zelfs de vrije dwongen de rest in het gareel. Ging je er niet in mee, wist je wel beter, kreeg je het mes op de keel.

Maar pas op, de mens wordt een ongeleid projectiel als hij maar leeft voor het genot en wordt gestreeld in zijn ziel. We zijn de weg naar God vergeten, ach dat hoorde toch bij toen. We kregen lak aan de normen en waarden en aan elke vorm van fatsoen. We wisten toch alles beter en hoe de wereld moest gaan. Nu zitten we met de brokken van een hopeloos bestaan.

Keer je om loop naar Jezus, het is nog niet te laat. Ook al stort de wereld in een zwart gat wat zoveel narigheid achter laat. Loop de veilige weg met God, Hij leert je hoe het veilig moet. Als je vertrouwt op Hem vind je heil in Zijn Liefdevolle gloed.