De verdorven stad.

Lopende door de woestenijen maak ik de verandering door, in de droogte leer je overleven je kent ontberingen door en door. En dan is daar de dag dat ik de stad zien mag en wordt bevangen door de brei, in een leven vol van weelde loopt het leven aan je voorbij. Zo vele voelen zich hoog verheven in hun eigen slavernij. Terwijl de dood regeert zo akelig dichtbij!

De oorlog woed in jou geest omdat je nergens anders bent geweest. Je bent verwent met het rijke leven dat je immers nooit heb gevreesd. Je had nooit met wolven en hitte te maken, die konden jou geest immers niet raken. Zelfs je kampvuur hoef je niet te maken want dat zijn slaven taken. En je staat vrij in de brei.

Lopend door de straten van de grote stad gloort de verbazing om elke hoek. Want de afgoderij lijkt hier normaal te zijn stabiliteit is ongekend zoek. En met de tempels en hun geleerde hun gouden kalf en verschrikkelijke offers zijn ze ogenschijnlijk blij. Ik als sloddervos uit de woestijn hoort hier helemaal niet meer bij. Men leeft daar elke dag met de druk dat alles mag en dat noemt men verhevenheid boven de laaghartige brei.

Mijn God, de oorlog roept men uit over zichzelf, de machten van hun goden vreten alles als sprinkhanen weg, ik proef Uw toorn Uw vuur, Uw storm door de straten van deze stad, ik laat mijn stem niet langer zwijgen spreek over de afgoden die hun geesten rijgen als een kralen ring van lust. Die hun leugens infecteren en de kinderen zonden leren, en zo wordt de levens zin geblust.

Ik loop nog steeds door de straten van deze zwaar verdorven stad, ook al loop ik liever direct de poorten uit, U wil dat ik blijf spreken ook al voel ik doodsangst in mijn lijf. Want mijn roeping is Uw redding te prediken en hun afgoden te vernederen zodat een ieder Uw licht gaat zien, want ook al lijkt de dood dichtbij U bied bevrijding bovendien, bekeerd u mensheid van deze heilloze weg, God geeft bevrijding van iedere goddeloze steg.

Verklaar de oorlog aan de duivelse macht die jou geest met leugens heeft verkracht, die je leert met het dode te leven en jou kinderen als offers te geven. Laat je niet langer intimideren en bekeer je van deze gruwelijke weg. Zet jou deur open voor Jezus want Hij bied eeuwig leven zo puur en zo echt, want dit is de dag van de overwinningsvlag dat we verlost worden van de brei, door het wassende tij van Gods vrijheid.

We spreken met elkander over het verlossende woord, alle afgoden de plomp in en dat Gods boodschap wordt gehoord. Zie nu ook jij dat je Jezus in jou leven nodig hebt, omdat Hij van jou houd, want heus ik ben ook maar een mens ook ik maak vaak een fout. Gods boodschap is vol genade en Hij bied je behoud, als je alles aan Hem toe vertrouwd.

---------

Dit is niets anders dan een gedicht wat aan de ene kant een beeld geeft van hoe de profeten in het eerste testament zich moeten hebben gevoeld, ik kruip daarbij bijna in de huid van deze profeten, maar het reflecteert ook naar deze tijd. Er zit een behoorlijk grote diepheid in deze tekst en ik heb hem bij het schrijven al meerdere keren steeds weer opnieuw moeten lezen.