Een dag in het leven 2 (nieuwe versie)

Ik zag het nieuws vandaag mijn vriend. De wereld vol van oorlog en verdriet. Een volk dat bijna niet bestaat, geen huis meer heel in de straat, een vrede die over lijken gaat. Ik zag een massa in protest. De leiders van het volk vulde hun zakken best. Wetten van jaren overboord, het is toch ongehoord, democratie compleet vermoord. Heer al die rottigheid vliegt me soms aan.

Ik zag een foto van een kind. Omringd door dingen die niet kinderlijk zijn. Volwassenheid moet jonger zijn, voor kind zijn is totaal geen tijd, zodat elk kind de diepte inglijd. Ik hoorde stemmen vol van haat. De ander was de oorzaak van alle pijn. Heb ik dat niet eerder gehoord, nazi’s hebben immers miljoenen vermoord en dat kon men toen ongestoord, Heer al die rottigheid vliegt me soms aan. Laat mij Uw lichtbaken zijn!

Sta op, slaap niet langer door, de wereld staat er heel slecht voor. Heel de mensheid keert zich van Mij af en glijd zo regelrecht op de afgrond af. Denk nu niet, “ Dit gaat me wel voorbij”. Want het oordeel komt steeds dichterbij. Als jij Mijn gereedschap wil zijn kunnen mensen schuilen in Mijn zonneschijn.

Ik had een droom vannacht o vriend. De wereld stond totaal in brand die dag. Wij konden schuilplaats voor hen zijn, bij ons vond men geborgenheid, in Gods licht mocht het zo zijn. Het was geen verdiensten dat dit kon. We waren leeg en hadden geen zekerheid. Slechts afgestemd op God, mochten we Lichtdragers zijn, kwam men af op Gods zonneschijn, Heer Uw Liefde zelfs in deze tijd is oneindig groot, ik dank U voor Uw heil.